Another invitation…

Invitation Part 2: This is it!!!

An Invitation…

 

 

 

 

 

Comprehensive Exam

Mga kapatid,

ipagpray nyo naman ako. Comprehensive exams (Oral and Written) na namin this week.  Madugo iyon, medyo di kaya ng utak ni Brother Utoy. Hehehe…  Promise, kapag deacon na ako, I’ll return to blogging.  Lapit na yun.

God bless!

Huy!

Buhay pa ako. 

Busy lang talaga. 

Pramis, magpo-post ako ng bago. 

At magba-bloghop.

At mag-iiwan ng comment.

At makikipag-eyeball.

As for now, magbackread na lang muna kayo.

at syangapala, read my friend’s blog:  http://kwentongtutoy.wordpress.com/

God bless!

Brother Utoy’s New Monicker: Mamang Mataba

Ang “bad trip” pala, sa byahe talaga nangyayari.

Netu-neto lang, nasa MRT ako galing sa Cubao.  Andaming tao, siksikan. 

Syempre, dahil masikip, hanggang dun lang si Kuya Utoy nyo sa may bandang pintuan ng MRT.

Dumating ang tren sa Ortigas.  May magsyotang pumasok.  Nauna yung lalaki tapos sumunod yung babae.  Tumayo silang nakatalikod sa harapan ko at narinig ko ang usapan nila.

Si Lalaki:  Ba’t ba ang bagal mong pumasok?  Muntik na tayong maiwan.

Si Babae:  Kasi naman, nakaharang yung mamang mataba.

Ako:  (napalinga bigla at narealize na walang ibang hebigatin sa paligid namin.  Nyemas, ako pala ang tinutukoy nyang mamang mataba.)

Hayyss, kailangan ko na talagang magpapayat.  Dati ang stranger’s first description (SFD) sa akin eh si “Tisoy” o kaya eh si “Pogi” o si “Angelic Face.”  (Wag kang mag-react.  Basa ka lang.)  Ngayon eh mas nao-overpower na nag waistline ko ang aking taglay na kagwapuhan.  I’m now officially known as “Mamang Mataba.”

Bad trip.

* * * * *

Kakatapos lang ng aming Formandi’s Big Day.  Ito yung araw kung saan nagsasama-sama ang mga seminarista ng aming orden sa ilang araw na pagbabasketball, volleyball at walang harbat na alaskahan at asaran tuwing cultural presentation at videoke nights.

Apat na grupo kami, each named after a saint.  Ang grupo ko eh Jean Marie Vianney.  Si John Marie Vianney ang sikat na Cure d’Ars at ang patron ng kaparian ng buong mundo.   For our cultural presentation, isinayaw ng mga kagrupo ko ang buhay ni St. John Vianney samantalang kinakanta ako ang eksenang kanilang iaakto.  60’s ang tema namin para madali ang choreo, tapos ang song ko eh in the tune of  “Round the Clock Tonight.”   We only had an hour to prepare.

Hayun, di kami nanalo.  Second lang kami.  Nanalo pa yung play na bastusan na nga ng santo ang dating, naputol pa sa gitna dahil nasira ang CD player namin.

Bad trip.

* * * * *

Eto nga pala ang lyrics ng presentation namin na nipaghirapan ko ring sulatin during merienda.

Chord Pattern : DGDADG, tapos 60’s rock and roll ang beat, tune of “Round the Clock Tonight.”

The John Marie Vianney Rock

Chorus:
John Marie Vianney, sya ay huwaran…
John Marie Vianney, ng kabanalan…
John Marie Vianney, ating tularan,
Sya si John… Marie… Vianney lamang!

May isang bata s’ating kwentuhan,
John Marie Vianney ang kanyang ngalan.
Sya’y tapat, banal, maaasahan,
Mabait at maraming kaibigan,
Sya si John Marie Vianney kung di nyo pa alam…

Dahil nga sa tawag ng kabanalan
Na ang simbahan’y kanyang paglingkuran,
Buhay pari, kanyang naisipan
Kaya’t seminaryo’y nais pasukan,
Kaya si John Marie Vianney, naging seminarian…

(repeat chorus)

Sa seminaryo, kanyang natuklasan
Ang pag-aaral ay may kahirapan.
Muntik nang bumagsak sa Philosophy,
Sya’y nangamote sa Theology,
Ang pag-aaral ay kalbaryo nyang tunay…

Ngunit si John Vianney, ating kaybigan,
Di sumusuko sa ganyang laban,
Pag-aaral ay pinagsikapan,
Kahit kamo sya’y nahihirapan.
Sige lang ng sige kahit magbagsakan….

(repeat chorus)

Itong si John Vianney, sadyang madasalin,
Hiniling kay God, sya’y papasahin.
Araw-araw sya’y nagrorosaryo,
Nakaluhod ang tuhod na puro kalyo,
Dasal nya’y sanay wag syang pauwiin…

Dumating na nga ang oral exam,
Ang ating bida, pinagpawisan,
Nguni’t himala, sya’y pasang awa,
Si John Vianney, tuwang tuwa,
Pagka’t pwede na syang ordinahan…

(repeat chorus)

Nang maging pari ang ating santo,
Sa bayan ng Ars sya nadestino.
Ito’y bayang maliit at sobrang ilang,
Ang mga tao’y walang pakialam,
Ngunit kay John Vianney, ito’y di hadlang…

Pagpunta sa Ars, sya ay nawala,
Kaya’t nagtanong sa isang bata.
Tanong ng paslit: “Anong kapalit?”
“Basta bayan ng Ars aking nasapit,
Ituturo ko ang daan tungong langit…”

(repeat chorus)

Ang bayan ng Ars, may natuklasan:
Sya ay matinik sa kumpisalan!
Nagsisialis ang mga demonyo
Sa bagsik at bangis ng kanyang payo,
Tumalikod ang Ars sa buhay-kasalanan…

Ang bayan ng Ars ay dinadayo
Para mag-confess sa ating santo,
Mahihirap man o mayayaman,
May kapangyarihan o karaniwan,
Tumanyag si Vianney sa kanyang kabanalan…

(repeat chorus)

Dyan nagtatapos ang ating kwento
Tungkol sa isang cool na santo,
Si John Marie Vianney, Patron ng Pari,
Pagkat kabanalan kanyang pinili,
Nawa ang diwa nya sa ati’y manatili….

(Coda)
John… John… Marie Vianney!
John… John… Marie Vianney!
John… John… Marie Vianney!
Sya si John Marie Vianney kung di nyo pa alam!
Yeah!

* * * * *

Saka na lang ulit ng Stained Glass Windows.  God bless!

Da Daster Monologues

Ang totoo nyan eh kapag nag-aral ka sa loob ng seminaryo, talagang masusubukan ang creativity mo, lalo na sa larangan ng reporting.   Hahayaan mo bang maging boring ang report mo, lalo na’t conciliar documents at mga dogmas ang laman ng report mo?  Aba eh tutulugan ka lang ng puyat ng mga seminarista.  Isa pa eh di katalinuhan ang Brother Utoy nyo so, pagdating sa mga academic reports, ang di nya makuha sa content at relevance ay dinadaan na lang nya sa audience impact at stage presence.

Nariyang gumawa ng mga pamatay na powerpoint presentation na halos maghang ang laptop sa sobrang daming animations at video clips.

Nariyang magpa-gameshow ako na syempre, may sariling gameshow jingle pa para sa report ko on Temperance sa Virtues Class namin.

Nariyang sumulat ako ng mga courtroom drama na mga skit para sa report ko sa Old Testament I (Pentateuch and prophets).

Nariyang sumulat ako ng musical play sa ngalan ng Old Testament II.

Nariyang magpa-videoke ako pero syempre, iniba ko na yung lyrics ng kanta.  Kinakanta na nila ang report ko.

At ang latest: mag-monologue ng nakadaster habang sumasayaw ng Hagibis at apat na beses na sinasambit ang salitang “puke.”  Rights of Women ang report ko sa Matrimony class namin.  Si Monsi Vengco ang prof ko. 

Ang mga kasama ko, di patatalo:  creative din!   Nariyang mag-hire sila ng mga manghuhula sa Quiapo.  Nariyang magpatalkshow sila, kalakaladkad ang kanilang mga magulang at kapatid.  Nariyang mag-hold sila ng isang cooking lesson habang nagdidiscus ng isang dogma.  Nariyang maghold ng isang mini-concert (unplugged syempre),  etc, etc…

Ngayong nauubusan na ako ng creativity, siguro eh ang mga susunod na tricks ko, sa ngalan ng good grades ay:

• kung group work, mag-aati-atihan kami, complete with uling and headdress at kalasag na gawa sa walis tambo
• Magpa-russian roulette para may thrill
• Magpatoma at magpa-ihaw-ihaw, para siguradong lively ang discussion
• video conference with Pope Benny 16
• iinvite si Mommy Dionisia as guest

Syempre, kung meron pa kayong maisa-suggest eh sige nga’t i-share nyo naman sakin.  Malay nyo, gamitin ko nga talaga sa report ko ang mga mungkahi nyo. hehehe…

* * * * *

Eto pala ang stained glass windo of the week natin!

Dahil Rosary month na tayo bukas eh heto ang isang marian motif na stained glass window sa loob ng Notre Dame Cathedral sa may Ile de Paris, syempre sa syudad ng Paris, France.  Heto ang detalye ng central panel ng triphtich na ito:

Ang stained glass ay modern take sa isang traditional Pieta scene.  Naalala ko, parang nagfeature na ako ako ng dalawang modern sa stained glass windows na Pieta rin ang tema, di ko lang maalala kung alin sa mga posts ko yun. 

* * * * *

Ngapala, pagdasal nyo naman ako’t finals exam na namin.  Medyo hirap si Utoy sa pag-aaral at medyo kalawangin na ang kukote. hehe…

God bless po!

Stained Glass Window of the Day: Raising Jairus’ Daughter

Ang window na ito ay kuha ko sa loob ng Eglise de St. Louis sa gitna ng syudad ng Grenoble, Isere, France.  Moderno ang disenyo (1920s lang yata) at matitingkad ang kulay, very vivid ang scene na ito ng muling pagkabuhay ng anak na babae ni Jairus.

* * * * *

Toxic.  Andami kong papers na ginagawa, andaming exams, andaming reports.  Idagdag pa dyan itong Concert na gagawin namin sa October 16 sa Simbahan ng Sta. Cruz.  May ipe-present ang mga seminarians na mga pitong kanta (the rest eh puro mga pari na ang kakanta) at dahil ako ang music coordinator ng mga estudyante eh pinapaproblema sa akin ang lahat ng ito. Huh?  One month practice lang?  Para namang ganung kadaling kaladkarin sa practice ang mga hinayupak kong kasama sa seminaryo.  As of the moment eh isang song pa lang ang napapasada namin.  Hayz…  Mag-videoke na lang kaya kami?

Sa mga nais makapanood ng mga seminarians na nagkakalat: sa October 16 po ang concert na ito, sa Sta.Cruz Church, malapit sa Carriedo Station ng LRT 1.  Pinamagatan po itong “Alay-Awit:  A Night of Songs with Priests and Seminarians” featuring ang isang jologs na singing priest mula sa Cebu, at syempre, kaming mga tone deaf na seminarians, plus mga tatlo pang pari na naglakas loob kumanta dahil di-umano’y lagpas 90 ang score nila sa videoke.

May catch po:  500 pesoses ang ticket.  Ang mahal, ano? Kahit sarili kong ate, di ko mabentahan, sa sobrang hiya kong magbenta ng mamahaling ticket sa walang kakwenta-kwentang kanta namin on that day.  Hehehehe…

God bless!

My Weekly Paramdams Part 1

Dahil may mga limang taong nakamiss sa akin sa blogosphere (at nagtyagang magbasa ng balinguyngoy-worthy kong post), at dahil busybee-jollibee-tutubi si brother utoy sa aral-aralan nya eh sige’t magpopost na ako every week.  Pero mga pictures lang muna, mga kapatid.  Gusto ko lang talagang magparamdam na buhay pa ako, para kung sakaling magkaroon ulit ng eyeball sila Joyce eh mainvite naman ako.  (Hindi ako inggit.  Mas higit pa sa inggit.  Bitter ako! hehe… )

Heniweiz, isang masipag na mag-aaral ang default mode ko ngayon, simula ng makabalik ako ng Pinas.  Syempre, pakitang gilas sa klase, kunyari eh di bagong defrost ang utak ko.  Bad trip naman kasi sa theological school na pinapasukan ko eh parang mga Sade-in-steriods ang mga paring guro:  isang dangkal kakapal ang mga dapat basahin.  Hayz…

Wag kang magulo.  Ranting post to, so deal with it.  (naks, deal with it. hehe…)

Mabalik  tayo, puro pictures muna tayo, mga kids.  Busy kasi si utoy sa kaka-pet society kakaaral so pictures muna ha.

Sige, eto na.  Um!

Ang mga bintanang ito ay kuha ko sa loob ng seminaryo ni Rev. Siopao sa Rome, Italy noong nangako siyang ililibre nya kami ng McDo ni P0wkie.  Ang seminaryo nya ay english speaking kaya’t mala-hansel and gretel kami ni Powkie na nag-iiwan ng mga tulo ng dugo ng ilong sa halip na mga breadcrumbs sa kakainglishan.

Baki kanyo ito ang napili kong pictures?  Kasi magpaparamdam lang ako.  Yumayabang na yang si Rev.  Porke’t natelevised lang noong lamay ng bangkay ni Cory sa Manila Cathedral eh di na namamansin ngayon.  Suplado na kasi celebrity na sya ngayon.  Hayz…

Hehehe… tatawag na tyak ang isang tao dyan sa Balanga. Har!

God bless you all!

On “Caritas in Veritate”

May sakit ako ngayon so nagkaroon ako ng time for blogging.

* * * * *

It’s been barely a month since Caritas in Veritate was released by Vatican but the news of its publication seemed slow to spread in the Philippines.  I’ve been scouring the local papers for some words about it, but the first social encyclical of Pope Benedict XVI seem not as newsworthy as, say, our politicians being photographed with the US president or his pet dog.  It’s quite  saddening that the world’s most recent knowledge of the Popeever speaking of something socially relevant wasthat misquoted opinion of the Holy Father against the use of contraceptives in the AIDS-stricken African nations.  And what do we make of Caritas in Veritate?  It’s just tad too boring to rouse the media hype.

But we still have plenty of time ahead of us.  Malay ba natin, it’s just picking up its momentum.  Lalo na when the latest Vatican offering on social issues is lauded by experts as Church’s learned dialogue with sociologists, economists and leaders of the land.  The authoritative and modern manner that it was written just goes to show that the Pope has been doing his homework of updating himself to the current global realities.  Reading the encyclical, one cannot but rail to remark how Caritas in Veritate acted like the biblical dragnet (from the Gospel of St. Matthew, you heathens), scouring every important corners and backalleys of the modern society for “occasions of salvation” :  the financial system, the labor unions, bioethical issues, international economic institutions, ecumenism, and even a “espace sacré” for tourism and the plight of the migrant workers.   While we say that Caritas in Veritate packs a social clout, this is not to say that it pales on the theological department.  At each themes and subthemes, Pope Benedict XVI exercised well his vocation of preaching the coming of the Kingdom, by precising on economical and sociological terms, the image of the Kingdom of God.  And for our main man Benny, if our quest ofr the much anticipated Kingdom of God has a soundtrack, it has the words “love” and “truth” all over its refrain.

Personally, I find the English translation of Caritas in Veritate a refreshing, albeit a longish, read, especially when at some rare moments, we’ll find a few very up-to-date English expressions that somehow lent a little zest on the usual conciliar or curial language of the Vatican documents.  Thus, we find phrases like “weaving the networks of charity,”  “putting the breaks on violence,”  “gaining a foothold on economy” and “running on a level playing field,” just to name a vivid few.  Whether the credit for such novelty is due to the genius of the translator or to Pope Benedict himself or even to the alleged ghostwriters of this document (many remarked that Veritas in Caritate is sooo un-Benedict.), I don’t know.  All I know is that omong these “pop-culture” savvy lingo that found a usage in the newest encyclical, my personal favorite is the word “breathing-space.”  The term, breathing-space is found at least four times in the document:  on numbers 3, 11, 20 and the fourth one, it just eludes me right now.  But it’s right there, look for it.   Veritas in Caritate (VC) # 3 spoke of how “truth frees charity from fideism that deprives it of human and universal breathing space”.  VC # 11 reports that “without the perspective of eternal life, human progress in this world is denied breathing-space.”  Then, CV # 20 tells us how “the perspective of charity of Christ remains fundamental in giving breathing-space to our comitment for the development of the people.”  Again, the fourth mention of breathing-space, ikaw na ang maghanap.  Andyan lang yan, pramis.

Now the word “breathing-space” may not perfectly put into nutshell the social message of the Pope, but ican very well be the Holy Father’s one-word critique to the whole world today.  By this word, breathing-space, itcan be conjectured that the world today seemed more and more deprived of its natural function of breathing,  that is, breathing in every sense of the word.  Which means that we are being stifled, held by the neck, strangled, asphixated, not just environmentally, physically or economically, but culturally, morally and spiritually as well.  To breathe without restraint is one of the most basic freedom of every human being, with the breath, the biblical “ruah” as the primordial gift of God to mankind in the book of Genesis.  Thus, to give humankind a space for breathing is to allow the Spirit of God to work in us, as we pursue our paths to progress.  Bringing back the much needed breathing-space in our modernity is a call for us not to stifle or strangle the Gospel values of truth and charity, in the name of economic development.  The pope’s demand for a “breathing-space” is a rallying message that global progress does not consists only of tehcnology, commercial wealth and financial wizardry, but rather it has on its very heart, the welfare of humanity, the living and breathing humanity, which must wholistically benefit from such modernity, and at the same breath (no pun intended), be inspired by the Holy Spirit, who breathes through the two nostrils of truth and charity. 

In Caritas in Veritate # 77, Pope Benedict XVI is telling us, “In every truth, there is something more than we woudl have expected; in love, there is always an element that surprises us.  We should never cease to marvel.”  This is an invitation for us to learn how to gasp in awe and wonder in God’s continous creation  despite all the scientific learning and economic progress we have acquired.  True to the Second Vatican Council’s tradition of “letting the fresh air in the Church,”  the Holy Father is calling us to always reserve a big breathing space for humanity, for the Spirit to work on, that whatever progress we may have attained, it be always geared up towards the sanctity and wholeness of the human person, turhtfully and lovingly on its way towards the Kingdom.

* * * * *

At syempreds, ang ating stainglass window of the day ay ito:

Ito ay isang stained glass window sa Chapel de Notre Dame de l’Assomption ng La Salle en Beaumont, sa parokya namin sa La Mure, France.  Ito ay nagdedepict ng passion ni Christ.  Modern-modernan ang istilo dahil sobrang modern din ang simbahan na ito.

In fact, eto ang altar nya.

at eto naman ang modern rendition nila ng Blessed Mother:

Gawa ang estatwang yan sa isang tipak ng kahoy.  Teka, at eto nga pala ang labas ng chapel:

God bless!